دنیا فرصت ویژهای برای اشرف مخلوقات است تا راه رشد و تعالی را با اختیار خود طی نماید در این بین انسانهای نیکوکار با اعمال نیک و گناه کاران با توبه و برگشت به مسیر حق میتوانند راه رسیدن به مقامات عالی بپیمایند غالبا فرصتها و اندرزهای مناسبی برای گناه کاران واقع میشود که برگشت به مسیر رشد و تعالی را برای آنها مهیا میسازد.
اعمال و رفتار ما دو نوعاند؛ برخی مربوط به خود ما هستند؛ مثل نماز و روزه و صدقه و کمک به فقراء و برخی دیگر دارای آثار اجتماعیاند، که این آثار گاهی خوب است و گاهی بد؛ گاهی عملی انجام میدهیم و باعث هدایت گروهی از مردم میشود، یا مسجدی بنا میکنیم که مردم از آن استفاده کنند و... .
هر چیزی برای خود میزانی دارد و با آن میزان، کیفیت و ارزش آن سنجیده می شود. همانطور که کارکردهای افراد یک کشور، نسبت به قانون آن کشور سنجیده می شود و افراد نباید برای قانون، تعیین تکلیف نمایند.